ARRIVÉE!!!!!!

Jaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!! Ik ben er!!!!! Parijs en zelfs de Eiffeltoren is gehaald, ongelooflijk en bijna onvoorstelbaar dat ik er ben!! Het voelt ook bijna onbeschrijfelijk.. Maar ik dacht ik ga er toch een stukje aan wagen, speciaal voor jullie.. Zonder jullie steun was het nl absoluut niet gelukt!! Ook in de laatste dagen weer zoveel berichtjes ontvangen, juist ook daardoor kon ik door..

Hoezo aan wagen? Omdat ik nu op een franse camping zit, en al een poosje geprobeerd heb om een fotootje te downloaden, (dus sorry, dit keer laat ik het bij één, anderen houden jullie nog van me te goed!) alles hier in het frans staat en ik ook nog op een frans toetsenbord zit.. Ik raak helemaal in de war, haha.. Dus vergeef me mijn spelfouten want de letters staan echt ergens anders.. Maar het is het allemaal waard, hihi..

Na gisteren is heel veel waard, zo bijzonder wat ik heb mogen mee maken!! Deze hele drie weken waren overall in één woord geweldig, maar ik beperk me nu even tot gisteren hoor.. Heel speciaal om buiten de franse hoofdstad te mogen starten met mijn laatste etappe, en dan langzaam als het ware die stad binnen te sluipen.. Het werd steeds drukker en meer bijzonder, enger en specialer, vrolijker en gezelliger, met als hoogtepunt het geroep van MAMA, MAMA op 3 km voor het einde!!

Ik liep deze indrukwekkende stad binnen met, hier ben je dan Rian, de stad van de liefde, de stad van de hoop en de stad waar ik al zo lang heel erg graag heen wou! En echt alles, maar dan ook alles zat er in deze stad.. Mijn laatste bijzondere kilometers van een enorme lange bijzondere tocht, een boek waardig zeiden we gisteren al.. Maar dat niet alleen, ik had al vele indrukken mee genomen van alles wat we zijn tegengekomen in de afgelopen weken, maar in deze laatste pak en beet 25 km zaten nog zoveel meer ervaringen, echt zo'n bijzondere maar zeker aparte stad!  

Van groepjes jongeren die toch wel mysterieus oogden, al helemaal omdat ze je regelmatig nariepen, zodat je niet helemaal een veilig gevoel kreeg tot aan plekken waar je eigenlijk niet langs durfde te lopen omdat je je er gewoon voor schaamde om op je mobiel de route af te lezen, de matrassen die daar onder de brug lagen waren nl. niet te tellen.. Heftig!!

Zo rond 10 km voor het einde kreeg ik het heel zwaar. Alles deed me zeer, ik had het gevoel dat ik er nog wel 100 moest, maar ja opgeven was nu echt geen optie meer.. Berta's woorden, ff gaan zitten en je realiseren wat je gedaan hebt hielpen ook dit maal, potverdrie ik heb dat hele eind niet gesjouwd om dan nu op te geven.. Dus door maar weer, haha.. En wonderwel ook toen ging het weer! Maar uiteindelijk was gelukkig daar waar het voor mij om draaide!! Het mama, mama.. Ja hoor ze hadden me gevonden, zo rond 3 km voor het eindpunt zag ik mijn dierbaren, dus in colonne door, echt super super! Met z'n zevenen op naar de Eiffeltoren! Hoe bijzonder het was om juist daar met deze mensen aan te komen is echt niet te beschrijven.. Ga ik ook niet proberen, haha.. Stuk voor stuk weten ze het zelf wel!! Dat ik het gehaald had was gewoon op dat moment echt ff het belangrijkste! Zo blij!!!!!

Dierbare mensen, ik ga afsluiten, alles wat me is overkomen is nog niet allemaal te benoemen en te over zien maar dat komt nog wel.. Eerst nog heerlijk een paar dagen Parijs beleven met mijn allerliefsten en dan zien we wel weer verder.... Voor nu alvast duizendmaal DANK voor dat het mogelijk is gemaakt dat ik deze tocht mocht beleven!! Absoluut een aanrader, haha.. ;-)

Tot snel hoop ik!!

Dikke knuf,

Rianne