NOG 2 DAGEN..??!!

Lieve mensen! Dit is misschien wel waar ik voor gegaan ben..! Waarom ik deze reis graag wou maken.. Ik wist niet precies wat ik zocht maar toen ik hier liep dacht ik alleen maar van, Rian dit maak je echt nooit meer mee!! Hier maak ik jullie een klein beetje deelgenoot van wat ik hier de afgelopen dagen heb gezien, of misschien moet ik wel zeggen juist niet gezien.. Wat een mooie natuur, wat een uitgestrekt gebied, wat bijzonder om hier helemaal alleen te lopen terwijl het leven overal zo ontzettend snel door raast, hier werd ik zelfs stil van.. Zo bijzonder om toch ergens op deze wereld in een stukje te zijn waar zelfs iemand met tinnitus rust ervaart en misschien nog wel meer bijzonder de stilte ervaart.. Zo ontzettend mooi, en ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik hier heb mogen rondlopen, juist helemaal alleen!! Die weg die jullie hier omhoog zien lopen, die ben ik gegaan, en er was verder niets.................................................  En juist dat zegt voor mij zo ontzettend veel!

Best lastig om nu gewoon verder te vertellen, want eigenlijk is niets hierna meer gewoon.. Maar wat ik ook zeer indrukwekkend vond is de volgende foto, ook hier wordt je stil van en zijn woorden verder overbodig denk ik. En dan te bedenken dat je deze om de haverklap tegenkomt als je een wandeling door Noord Frankrijk maakt....

Gisteren was misschien mentaal wel één van de zwaarste etappes, want s'ochtends wist ik nog niet zo goed hoe ik de dag door moest komen. Mijn rechtervoet bleef zelfs na een nacht slapen nog steeds behoorlijk dik en daar werd ik niet zo vrolijk van.. De gedachte van misschien haal ik het toch niet is dan niet ver.......... Maar in mijn hoofd bestaat het woord opgeven echt niet, dus toch maar weer gegaan. Dat het dus een dag van totale tegenstellingen werd was daarom ook extra bijzonder, één van mijn zwaarste dagen qua lopen, in combi met misschien wel de meest bijzondere dag van de hele tocht! Gelukkig had Vincent redelijk snel een plekje veroverd op een camping en kwam hij na een rustige middag voor hem, mij tegemoet lopen en dat was voor deze dag wel even mijn redding, wat was ik blij dat ik naast hem (lees al hangend aan hem ;-)) mijn laatste km van die dag kon volbrengen.. Het leuke was wel dat toen we bij de camping kwamen we er achter kwamen dat we binnen de 100 km grens van de Eiffeltoren zaten, yeahhhh.. En dat met nog drie dagen te gaan!!

Zo vertrok ik vanochtend voor mijn wandeltocht.. Haha.. Soms voel ik mij net een eskimo.. Want hoe de zon ook prachtig scheen, het was echt koud (nu al ;-)) op de lege vlaktes, de wind was vooral erg fris! Hoe heerlijk is het dan nadat je een lang uitgestrekt weiland hebt bewandelt je zo naar beneden mag als op de rechter foto! (Deze heb ik gemaakt nadat ik de afdaling gehad had) Prachtig toch?!! Lekker beschut.. En vanmiddag kon ik al weer zo lopen, weer een dag van uitersten, haha..

Vandaag had Vincent iets minder geluk met het vinden van een camper plaats.. Of ze waren dicht, of geen stroom, en wat nog sneuer was voor de mensen hier dan voor ons was dat sommige plaatsen volledig onder water stonden vanwege het smeltwater van de afgelopen weken sneeuw.. Alles dus kapot voor die eigenaren ;-(. Nu moesten wij dus een stukkie terug met de camper, nou ja, één voordeel we staan nu naast een Mac dus heb ik voor het eerst vrij snel internet bij de hand!! Dan maar iets extra rijden om me weer af te zetten bij de volgende route.. Want ja zeker, die komt er, want het einde is nu echt in zicht! Mijn hoofd is weer oké, mijn spieren zijn nog steeds in orde, alleen mijn voeten zijn iets minder fijn.. Nou ja, zo lang niemand er maar aan zit of op staat (lees: onvoorstelbaar hoe vaak Vincent ineens mijn tenen kan vinden ;-)) inclusief mijzelf dan gaat het vast goed komen, want halen wil ik Parijs..!! Lieve mensen, de laatste loodjes, ik ga mijn best weer doen!! Misschien horen jullie pas weer van me als ik het gehaald heb.. Zou wat zijn zeg, ik krijg er al buikpijn van, haha.. Nou, tot snel weer schrijfs!

Liefs Rianne